بررسی مقایسه ای صحت تشخیصی ۲ روش سیتولوژی و برش انجمادی حین عمل جراحی در بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران از تیرماه ۱۳۸۰ تا دی ماه ۱۳۸۱

همان طور که می دانیم روش معمول جهت مشاوره حین عمل جراحی از سوی جراح، برش انجمادی است که هدف از انجام آن تعیین خوش خیم یا بدخیم بودن یک ضایعه توموری می باشد. از سوی دیگر برش انجمادی روشی است که نیاز به هزینه و تجهیزات خاص دارد در نتیجه در تعدادی از مطالعات، از روش سیتولوژی به جای آن استفاده شده است که اغلب روی اعضای خاصی از بدن صورت گرفته و تاکنون مطالعات بسیار کمی در رابطه با تمام اعضای بدن انجام گردیده است. با توجه به مطالب ذکر شده در این تحقیق آینده نگر، از روش تشخیصی سیتولوژی حین عمل جراحی و برش انجمادی برای تشخیص بدخیمی در 100 بیمار با درخواست برش انجمادی از هر یک از اعضای بدن استفاده شد و نتایج حاصل از آن مورد بررسی قرار گرفت. از حساسیت، ویژگی و صحت به عنوان معیارهای تشخیصی و از z-test برای مقایسه آماری استفاده شد و نتایج حاصل از روش های تشخیصی ذکر شده با هیستوپاتولوژی به عنوان روش استاندارد و طلایی مقایسه گردید. سیتولوژی حین عمل جراحی دارای حساسیت تشخیصی 8/95%، ویژگی 5/92% و صحت تشخیصی 95% بود اما برش انجمادی ارزش تشخیصی بالاتری داشت به طوری که حساسیت تشخیصی آن 2/97%، ویژگی تشخیصی 3/96% و صحت تشخیصی آن 97% بود که این اختلاف از نظر اماری معنی دار نبود(05/0 p> ). این یافته ها ارزش سیتوپاتولوژی حین عمل جراحی را در تشخیص بدخیمی های مختلف تأیید کرده و به عنوان یک روش جایگزین برای برش انجمادی به خصوص در مواردی که برش انجمادی از نظر تکنیکی و امکانات لازم در دسترس نمی باشد یا نمونه کوچک و غیرقابل انجماد است توصیه می کند و حتی بهتر است به صورت همراه در جهت کمک به تشخیص و به عنوان یک روش مکمل برای برش انجمادی به کار گرفته شود.